فلسفه و تئاتر (يك ديباچه)‍

رابطه ميان فلسفه و تئاتر درون‌مايه اصلي نوشته‌هاي افلاطون و ارسطو و بسياري از دارم‌نويسان از آريستوفان گرفته تا تام استوپارد را تشيل مي‌دهد. هرچند افلاطون در حکمي جنجالي نمايشنامه‌نويسان و بازيگران را به سبب تقليدهاي مشکوک‌شان از واقعيت از آرمانشهر خود تبعيد مي‌کند، ارسطو نشان مي‌دهد که تئاتر، به ويژه تراژدي، در برانگيختن عواطف و درکِ خودمان نقشي اساسي دارد. علي‌رغم اين گذشته غني، در فلسفه معاصر چندان به بررسي رابطه تئاتر و فلسفه پرداخته نشده است.
کتاب فلسفه و تئاتر نخستين کتاب در معرفي فلسفه و تئاتر است که در آن موضوعات و بحث‌هاي کليديِ تاريخچه فلسفه در رابطه با تئاتر بررسي مي‌شوند.