كتاب آدم هاي غايب

از متن كتاب:
تو تاريکي متوجه شدم که به جلوي اتاق خان‌داداش ضياءم رسيده‌ام. در اتاق او را مثل در اتاق همايوندخت خدابيامرز، مهر و موم کرده بودند. از همان زمان شاه شهيد رسم شده بود که در اتاق اسيران ناکام حاکمان را، آنهايي که به قول آقا آسد اسداله، «بي‌موقع چهره در نقاب خاک مي‌کشيدند» مهر و موم بکنيم. شيشه‌هاي در اتاقش تار و مات بود. توي اتاق چيزي ديده نمي‌شد. دستم را به در گذاشتم و تعجب کردم. در اتاق باز شد. مهر و مومش را شکسته بودند ــ لابد به دستور خان‌بابا دکترم. شکستن مهر و موم در آن اتاق‌ها، بي‌اجازه خان‌بابا دکترم امکان نداشت. شايد مي‌خواست با گوشه و کنايه به من حالي کند که درها را برايم باز کرده و اجازه دخول به زندگي خصوصيش را داده. شايد مي‌خواست که مرا محرم رازش کند.