فريدا

آنچه از ذهن فريدا مي گذشت و به هنرش راه مي يافت، برخى از بديع ترين و شورانگيزترين تصاوير قرن بيستم بود. وي با نقاشى كردن از خودش در حال خونريزى، گريستن و شكستن، ماهيت درد خود را به هنرى صريح و درخور توجه كه با شوخ طبعى و خيال پردازى تعديل مي شد بدل مي كرد. خودزندگينامه مصور فريدا كه همواره خاص و شخصى است، و بيش از آنكه به لحاظ گستره فراگير باشد، جستجوگرانه است، شدت و قدرت عجيبى دارد؛ قدرتى كه ميتواند توجه بيننده را به شيوه عذاب آورى به خود جلب كند.