پرده آهنين

از متن كتاب: اميدوار همين طور يک نفس مي خواند: «... و اسب... و مرد ... و حالا يکي از دو: اسب و مرد ... و ماه که در گلوي گرگ ... » و من سر مي جنباندم و وانمود مي کردم که سخت دارم لذت مي برم. شعرها و داستان ناتمامش را گذاشت لاي يک پوشه آبي و داد به من. پوشه را گذاشتم توي کيفم. بعدش کمي از اين در و آن در گفتيم. اميدوار شروع کرد اداي شاعران و نويسندگان مشهوري را که ديده بود و به گفته خودش روزگاري با همه شان حشر و نشر داشت درآوردن؛ شاملو، آل احمد، براهني، اخوان، ساعدي و ديگر. خوب تقليد مي کرد. ازش خواستم صداي بعضي شاعران و نويسندگان را که صدايي ازشان نشنيده بودم تقليد کند ببينيم صداشان چه جوري بوده است.