جوجه تيغي

داستان هاي جوجه تيغي را وکيلي آلماني بر اساس پرونده هايش نوشته و لحن سرد و بي طرفانه او در روايت خشونت و تبعيض و ظلم، نشان از اين نکته دارد. ولي اين بدان معنا نيست که نويسنده هيچ احساسي به شخصيت هاي داستانش نداشته است، که حتي با بعضي از آن ها تا سال ها بعد نيز ارتباط داشته و از حالشان باخبر بوده است. روايت جزئيات يک ماجرا و توصيف دقيق صحنه جرم، از خصوصياتي است که داستان هاي اين مجموعه را به داستان هاي جنايي و معمايي شبيه مي کند. گاهي پيچيدگي معماها، داستان را شبيه به داستان هاي پليسي مي کند و گاه نيز فضاهاي سرد و تاريک مخاطب را به ياد داستان هاي کافکا مي اندازد.
پايان هيچ يک از داستان ها را حتي خوانندگان باهوش هم نمي توانند به راحتي پيش بيني کنند. نويسنده هيچ تعهدي نداده است که پايان داستان ها هميشه تلخ يا خوشايند باشد. گاهي مجرم واقعي پيدا نمي شود. گاهي بي گناه مجازات مي شود و گاهي گناهکار تبرئه مي شود. گاهي همه چيز ناشي از يک اشتباه ساده و سوء تفاهم است و گاهي جرم با خشونت و وحشيگري اتفاق افتاده و هيچ جاي ترحمي براي مجرم باقي نگذاشته است.