قيام سرنوشت (سه گانه شكارچيان 3) / خاطرات خون آشام

نمي توانست تکان بخورد. انگار خواب بود. کلاوس نزديک و نزديک تر مي شد، لبخند مي زد و پاورچين پاورچين و به راحتي ميان جمعيت راه مي رفت تا اينکه آن قدر نزديک شد که الينا توانست بوي زنگ دار خون روي بدنش را حس کند. بازوي الينا را با ملايمت گرفت و لبخندش بزرگ تر شد. با قدرتش به راحتي الينا را بي حرکت نگه داشته بود و نگاه الينا که به سمت ديگري سر خورد، آندرس را ديد که دهانش از وحشت باز مانده بود و متوجه شد کلاوس او را هم بي حرکت نگه داشته. استفان هم درمانده داشت با قدرت کلاوس مبارزه مي کرد تا پيش از آنکه خيلي دير شود به الينا برسد.
کلاوس با صدايي صاف و صميمانه گفت: «سلام خوشگله. فکر کنم ديگه وقتش رسيده، مگه نه؟ آماده ي مزه کردن هستم.»