ساكن خانه ديگران

از متن كتاب:
ما بيست سال بود سر وسايل خانه عمه بازي مي کرديم . من و پسر عمويم. از هشت سالگي شروع کرديم و صاحب خيلي چيزها شديم . بيش تر هال را او باخته بود و نصف پذيرايي را من . روي فرش هاي ما مي خوابيدند و در ظرف هاي ما غذا مي خوردند . همه چيز از آن ما بود ولي کسي نمي دانست. فقط يک چيز مانده بود که تکليفش معلوم نبود . يک چيز خيلي مهم ، خود خانه.