قصر سنگي / آكادمي شاهزاده خانم ها 2

ميري خواست اعتراض کند؛ چون اين مشکل او بود و حل کردنش ممکن بود خطرناک باشد. اما پيدر لبخند اطمينان بخشي بر لب آورد، از همان لبخندها که يک طرف لبش را بالا مي برد. ميري هم لبخند زد و براي اولين بار از وقتي که به آسلند آمده بود فکر کرد که شايد کارها درست پيش برود.
از آن کوچه گذشتند. بارش برف شروع شد. توده اي از برف ريزه در هوا شناور بود و با وزش ملايم باد مانند زنبور عسل بالا و پايين مي رفت. ميري دستش را جلو گرفت؛ جايي براي نشستن برف. يک دانه کف دستش نشست، احساس نيش سرما و آب شدن دانه ي برف، گويي يک هديه بود. از راه بيني نفسي تو کشيد و چشم هايش را بست.
پيدر گفت: «بوي خونه مي آد.»