طلسم در نور شمع / اسكارلت و آيوي 5

توي راهرو که مي رفتيم، به خواهرم گفتم: «نمي فهمم براي چي بايد با تو بيام. من که کاري نکردم.»
اسکارلت بازويم را چلاند و گفت: «فرقي نمي کنه. تو چون دوقلوي مني، شريک جرمم هم هستي.»
آه کشيدم و فکر کردم شايد بهتر بود از خواهرم دفاع نمي کردم. حالا هردومان تو دردسر افتاده بوديم. «مطمئني که خيال داشت به موريل حمله کنه؟»
«صد در صد!» اسکارلت پايش را روي زمين کشيد و ادامه داد: «کاملا مطمئنم. داشت با حالت تهديد آميزي به موريل نگاه مي کرد، بعدشم با تنگ مواد شيميايي را افتاد طرف موريل. خب، هيچ دليلي براي اينکه اون مواد رو ببره اون طرف نداشت، درسته؟»
«آره، گمانم.»