فرياد ماسك نفرين شده / مجموعه ترس و لرز / پارك وحشت 4

چراغ زيرزمين را روشن کردم، دستم را به نرد? فلزي گرفتم و يک پله رفتم پايين. پل? زير پايم مثل موش، جيرجيرکرد. يک پله ديگر رفتم پايين. پاهاي برهنه‌ام روي پله‌هاي سرد، يخ زده بود. لباس خواب بلندم را گرفتم بالا که زير پايم گير نکند. موهاي صاف و قهوه‌اي‌ام را از صورتم کنار زدم. دستم از ترس مي‌لرزيد. مشعل شوفاژ به کار افتاد و صداي وزوزي تو زيرزمين بلند شد. يک پل? ديگر رفتم پايين. وسط ‌راه ايستادم. «من دارم چه‌کار مي‌کنم؟» نمي‌دانم اين جمله را با صداي بلند گفتم، يا اين سؤال را تو سرم شنيدم؟ تصميم خودم نبود. نمي‌خواستم اين کار را بکنم. يک‌ جورهايي... به طرف اين کار کشيده مي‌شدم... برخلاف ميلم اين کار را مي‌کردم. کارلي‌بِث... کارلي‌بِث... انگار آن ماسک وحشتناک صدايم مي‌کرد. آن ماسک زشت و نفرين‌شده‌اي که مي‌خواست زندگي‌ام را خراب کند... مغزم را نابود کند...