مدرسه ي شبانه

معمولا نصف شب به رخت خواب مي روم و آن قدر كتاب مي خوانم كه حروف كج و معوج مي شود و كتاب در دست خوابم مي برد و چراغ روشن مي ماند. توي يكي از كتاب هايي كه مي خواندم چيزي بود كه يادم هست به زنم گفتم. خيلي روي من اثر گذاشت. مردي بود كه كابوس مي ديد و توي كابوس خواب مي ديد كه از خواب مي پرد و مردي دم پنجره ي اتاق خوابش ايستاده. آن كه خواب مي بيند چنان هول مي كند كه نفسش بند مي آيد. مرد دم پنجره توي اتاق را نگاه مي كند و بعد از لاي در تور سيمي ديد مي زند. آن كه خواب مي بيند نمي تواند تكان بخورد. دوست دارد جيغ بكشد، اما نفسش در نمي آيد، ماه كه از پشت ابر بيرون مي آيد، آن كه توي كابوس خواب مي بيند، مردي را كه بيرون ايستاده به جا مي آورد. بهترين دوست اوست، ساقدوشش،ساقدوش آن كه خواب مي بيند؛ اما آنكه كابوس مي بيند او را نمي شناسد. به زنم كه مي گفتم،حس كرد، خون به سرم دويد و كاسه ي سرم گزگز مي كرد. اما او علاقه اي نشان نداد.