گنج ناخدا باراكودا / ناخداي هفت دريا 1

اولش ماهي پاک مي‌کردم و توي پخت‌وپز و بشوروبسابِ عرشه کمک مي‌کردم؛ بدون اينکه جيکم دربيايد. به‌خاطر همين، آن مردها کم‌کم با من با چيزي توي مايه‌هاي «مهرباني» رفتار کردند (البته مهرباني از نوع دزد دريايي‌اش: با پس‌کله‌اي‌زدن و گوش‌پيچاندن و پس‌گردني‌هاي بي‌رحمانه!). کم‌کم قبول کردند کارهايي يادم بدهند. هيچ‌کس اسم قبلي‌ام را نمي‌دانست. خودم هم آن را يادم نمي‌آمد. اين شد که اسمم را گذاشتند «جرقه» (به‌خاطر موهاي قرمزم) و ديگر نشد راجع‌به اين اسم اما و اگر کنم.