جاسوس سبيل زورويي

عصرِ يک روز شنبه به مادرم گفتم: «مامان، همسايه‌مون جاسوسه.»
مادرم که انگار گيج شده بود، پرسيد: «همسايه‌مون؟ کدوم همسايه؟»
انگشت اشاره‌ام را به‌سمت پايين گرفتم.
مادرم جا خورد و گفت: «خارجيه رو مي‌گي!» بعد هم ازم خواست تا دليل حرفم را توضيح بدهم.
گفتم: «خيلي روزها عينک‌دودي خيلي تيره مي‌زنه و از خونه مي‌ره بيرون تا کسي نتونه چشم‌هاش رو ببينه. دستکش‌هاي سياه هم داره...»
مادرم پريد وسط حرفم و گفت: «باباي خودت هم دستکش سياه داره.»