ايرانيان از نگاه آمريكاييان (ايران عهد قاجار در روزنامه هاي آمريكا)

آمريکا از ديرباز براي بسياري از ايرانيان نشانه‌اي از دنياي جديد بوده و هر دو ملت نه در چهل سال گذشته بلکه از مدت‌هاي پيش و در زمان حکمراني شاهان قاجار، نسبت به اخبار و مطالب همديگر واکنش نشان مي‌دادند.
اگر شاه عباس صفوي براي مقابله با پرتغالي‌ها و عثماني‌‌ها، دست اتحاد به سوي بريتانيي‌ها دراز کرد و فتحعلي‌شاه قاجار براي مقابله با روس‌ها، فرانسوي‌ها را نيروي سوم مي‌دانست، اما ميرزا تقي‌خان اميرکبير، صدراعظم اصلاحگر ناصرالدين شاه، آمريکا را در اين قامت مي‌ديد.
دوره صدارت اميرکبير چندان کوتاه بود که نتوانست آمريکا را به عنوان نيروي سوم در مقابله با روس و انگليس وارد عرصه سياست خارجي ايران کند. اگر امير در حمام فين کاشان به تيغ استبداد از پاي درآمد، رئيس‌جمهور همعصر او، آبراهام لينکلن، هم به گلوله يک نژادپرست به قتل رسيد. گرچه امير نتوانست پاي آمريکايي‌ها را به عرصه سياست خارجي ايران باز کند، اما در همان دوره ناصري روابط دو کشور برقرار شد.
کتاب پيش رو شامل گزيده‌هايي از جرايد ايالات متحده در فاصله زماني 1848 تا 1926 است که ريز يا درشت به ايران پرداخته و رويدادهاي مرتبط با آن را مخابره و تفسير کرده‌اند.
بخشي از اين نگاه حاصل گفته‌هاي ايرانياني است که به آمريکا سفر کرده‌ يا در آنجا مقيم شده بودند. اين افراد از رده رجال يا طبقات بالاي اجتماع بوده و تمامي جامعه ايران را نمايندگي نمي‌کرده‌اند. با همه اين احوال آنچه از گفته‌هاي اين افراد برداشت مي‌شود،‌ اين است که ايران به آمريکا همچون يک فرصت مي‌نگريسته است؛ فرصت رها شدن از نظام قديم بين‌الملل در حوزه‌هاي سياست، اقتصاد و فرهنگ.