فلسفه داستايفسكي / بزرگان انديشه

شخصيت‌هاي رمان‌هاي داستايفسکي با گذشت زمان از ما دور نمي‌شوند؛ پير نمي‌شوند، به قلمرو اثيري الهگان هنر کوچ نمي‌کنند… آنها در شب‌هاي بيخوابي و تاريک بر در مي‌کوبند، به بالينمان مي‌آيند و ما را به گفتگوهاي پرتشويش مي‌کشانند.
با هر تپش قلبمان داستايفسکي به ما مي‌گويد: «آري، مي‌دانم؛ و بيش از آن هم مي‌دانم، و چيزهاي ديگري هم جز آن مي‌دانم.» او با نگاه خيره نافذ و مرموزش همواره در برابر ما مي‌ايستد، اين راهنماي هشيار و تيزبين روح ما و همزمان هم ما را هدايت مي‌کند هم مي‌پايدمان.