فيلسوفان سياسي قرن بيستم

در فعاليت سياسي، انسان‌ها بر دريايي بي‌کران و بسيار ژرف مي‌رانند؛ نه بندري هست نه سرپناهي نه لنگرگاهي، نه مبدايي و نه مقصدي. غرض شناور ماندن و حفظ تعادل است؛ دريا هم دوست است هم دشمن؛ و دريانوردي يعني استفاده از همه‌ي امکانات شيوه‌هاي سنتي رفتار براي تبديل هر موقعيت خصمانه (تهديد) به موقعيتي دوستانه (فرصت)