گزينه نامه هاي عاشقانه خليل جبران و ماري هاسكل / دلواپس شادماني تو هستم

درباره خويشتن خويش انديشيدن وحشتناك است. اما ابن تنها راه صميمانه كار است. انديشيدن درباره خويشتن خويشم بدان‌گونه كه هستم، انديشيدن به جنبه‌هاي زشتم، انديشيدن به جنبه‌هاي زيبايم، و در شگفت شدن از آن‌ها. چه آغازي مي‌تواند محكم‌تر و استوارتر از اين باشد؟ از چه چيزي مي‌توانم رشد خود را آغاز كنم جز از خويشتن خويشم؟