شرير / نشان شده 3

پايان، تکان‌دهنده و غيرمنتظره مثل تکه‌هاي يک بازي پازل که حتي نمي‌دانستم داشتم آن را بازي مي‌کردم سررسيد. نوع متفاوتي از ديوانگي به وجود آمده بود و هر حرکت نيروي دستم را زياد مي‌کرد و با سوگند شيرين پايان يافتن همه‌چيز فريبم مي‌داد تا از پناهگاهم بيرون بيايم. با دانستن اينکه در دنياي ديگر چيزي بهتر، چيزي خالص و به آرامش اعماق خود اقيانوس در انتظارم بود آرام مي‌شدم. بدون اينکه متوجه شوم ميدان جنگ از دنياي زيرين به سنگر قلبم تغيير کرد و چنان مرا خم کرده بود که ديگر بدنم توانايي مقاومت نداشت. چهره دشمنانم تغيير نکرده بود، فقط ماسک‌ها و نقشي که بازي مي‌کردند عوض‌شده بود. هر قدم طراحي‌شده بود تا مرا به جلو حرکت دهد، که مرا آرام کند و به‌طرف آخرين ساعاتم برد. ولي هيچ پاياني به چشم نمي‌خورد. هيچ صلحي در کار نبود. پايان فقط يک شروع ديگر بود.