فلسفه فشن

نويسنده کتاب در پيشگفتارش نوشته است: «اگر فلسفه زمينه‌اي است که به درک ما از خويشتن مي‌پردازد و اگر فشن __ همان‌قدر که من مدعي‌ام __ تأثيرگذار باشد، بايد آن را به‌مثابه موضوعي براي پژوهش فلسفي جدي گرفت.» و در مقدمه مي‌آورد: «اين کتاب تاريخ فشن نيست، هرچند تاريخِ آن را به‌دقت موشکافي مي‌کند. اين کتاب يک تحقيق زيبايي‌شناسانه تجويزي هم نيست، به اين معنا که قصدم ارزيابي زيبايي‌شناسانه فشن‌هاي مختلف باشد. رويکرد اين کتاب در مبحث زيباشناسي بيشتر توصيفي است تا تجويزي. مي‌توان فشن را از زواياي مختلف بسياري تحليل کرد، اما به‌صورت کلي در اين تحقيق يک پرسش ذهن مرا به خود مشغول داشت و آن پرسش از تأثير فشن بر شکل‌گيري هويت بود. نظر به اينکه اين پژوهشي فلسفي است، قصد دارم به‌جاي طرح واقعيت فشن بيشتر به مفهوم فشن، بازنمودهاي مختلف آن و چيزهايي که فشن ظاهراً مي‌تواند سبب آن‌ها شود بپردازم. در واقع مي‌توان گفت موضوع تحقيق من گفتمان فشن است.»
اين کتاب با زباني ساده و روشن و در هشت فصل __ از جمله به‌نام‌هاي «فشن و زبان»، «فشن و بدن»، «فشن و هنر»… __ به بررسي جنبه‌هاي گوناگون فشن لباس، تأثيرگذاري‌ها و تأثيرپذيري‌هايش، مي‌پردازد. نويسنده ثابت مي‌کند فشن پديده‌اي سطحي نيست و مي‌توان در آن تعمق کرد و انديشه‌هايي خواندني بيرون کشيد __ چنان‌که اين کتاب حاوي چنين انديشه‌هايي است.