هياهو / شيدايي 2

وقتي مي دوم هميشه لحظه اي يگانه هست که درد در بند بند وجودم مي دود.ديگر نفسم بالا نمي آيد و چشمم جز در رنگ هاي درهم و برهم و تصاوير محو چيزي نمي بيند .در ان لحظه يگانه درست وقتي که درد اوج ميگيرد و غيرقابل تحمل مي شود روشنايي خاصي وجودم را پر مي کند پيزي در سمت چپم مي بينم تلالويي رنگين (موهاي قهوه اي طلايي درخشان ، تاجي از برگ هاي پاييزي ) اين لحظه اي است که مي دانم اگر سربرگردانم ميبينمش که کنارم است خندان تماشايم مي کند و دست هايش را به سويم دراز کرده است.
تا امروز سربرنگردانده ام اما روزي اين کار را خواهم کرد يک روز نگاه مي کنم او بر مي گردد و همه چيز درست ميشود تا آن روز برسد مي دوم.