يك فنجان چاي

بخشي از پس‌گفتار کتاب يک فنجان چاي، با نام «اين آدم‌ها که هستند؟» نوشته‌ي وي.اس.پريچت: «کاترين منسفيلد داستان کوتاه را ذوب کرد و بسياري از قواعد ظاهري آن را از ميان برد. او مقدمه‌ها را حذف کرد، يعني روش‌هاي دست‌وپاگيري که موانع پيش پاي داستان‌نويس هستند. منسفيلد راه ميان‌بر را انتخاب کرد، راهي که در ابتدا براي خوانندگان داستان‌هايش بي‌نظم و پريشان‌کننده به نظر مي‌آمد، اما در حقيقت راه درست بود…. منسفيلد متوجه شد يک يا دو سطر صحبت روزمره مي‌تواند جايگزين يک پاراگراف کامل توضيح و توصيف و روايت باشد. همچنين دريافت که چطور يک جمله‌ي گفتاري مي‌تواند بيانگر مکنونات ذهني گوينده باشد، يعني معناي واقعي جمله که به نحوي مسخره، شاعرانه يا عجيب با آنچه گوينده بر زبان آورده تفاوت دارد.»