بچه هاي راه آهن (رقعي)

داستان از اين قرار بود که آن‌ها بچه‌هاي راه آهن نبودند آن‌ها گاهي اوقات قطار را تماشا مي‌کردند و خوششان مي‌آمد اما در مورد آن چيزي نمي‌دانستند.
سه بچه بودند؛ ربرتا بزرگ‌تر و از همه باهوش تر بود و بعد از او يک پسر به اسم پيتر که هميشه دوست داشت يک رئيس باشد فيليس از همه کوچک‌تر بود.
آن‌ها با پدر و مادرشان در خانه اي نزديک شهر زندگي مي‌کردند و خوشبخت بودند و از تمام امکانات رفاهي لباس‌هاي زيبا، خانه گرم و غذاهاي خوب برخوردار بودند.
مادرشان با آن‌ها بازي مي‌کرد و برايشان قصه مي‌گفت و آن‌ها هم خوششان مي‌آمد.
پدرشان با آن‌ها بازي مي‌کرد وهيچوقت از دست آن‌ها عصباني نمي‌شد و هميشه به آن‌ها کمک مي‌کرد. آن‌ها خوشبخت و خوشحال بودند.
تولد ده سالگي پيتر بود، پدر و مادرش يک قطار اسباب بازي به او هديه دادند پيتر قطارش را خيلي دوست داشت. وقتي از مدرسه بر مي‌گشت با قطارش بازي مي‌کرد پيتر قطارش بيشتر از هرچيزي دوست داشت ولي بعداز مدتي فيليس آن را شکست فيليس بعضي اوقات وسايل را مي‌شکست. پيتر خيلي ناراحت بود اما مي‌دانست که پدرش مي‌تواند آن را درست کند.
وقتي پدرش به خانه آمد به قطار نگاه کرد و گفت من مي‌توانم درستش کنم ولي بايد کمکم کنيد.