نظريه اي در باب اقتباس

در نظريه‌اي در باب اقتباس ليندا هاچن، کارشناس ادبي مشهور، فراگير بودن اقتباس را در تمامي اشکال مختلف رسانه‌اي بررسي مي‌کند. البته در سينماي معاصر، به اندازه کافي اقتباس وجود دارد ـ براساس هر چيزي از کتاب‌هاي مصور گرفته تا رمان‌هاي جين آستن ـ تا ما را به اين فکر وا دارد که شايد قصه‌هاي هاليوود به اتمام رسيده است. اما هاچن استدلال مي‌کند که اگر تصور مي‌کنيد اقتباس صرفاً در مورد رمان‌ها و فيلم‌ها قابل ادراک است، سخت در اشتباهيد. امروزه آهنگ‌هاي کپي‌برداري‌شده‌اي هستند که به بـالاي جدول موسيقي پاپ دست پيدا مي‌کنند، نسخه‌هاي بازي‌هاي کامپيوتري از داستان‌هاي پريان وجود دارند، و حتي برخي از قطار‌هاي هوايي از حق انحصاري فيلم‌هاي موفق نشئت مي‌گيرند. اقتباس همواره سبک اصلي قصه‌گويي بوده و اين شايستگي را دارد که در تمامي انواع خود مطالعه و طيف وسيعي را شامل شود، به‌عنوان فرايند آفرينش و دريافت و يا فقط به‌عنوان خود محصول. نظريه‌اي در باب اقتباس مستدلانه و روشنگرانه، بازانديشي متهوّرانه‌اي است پيرامون اينکه اقتباس چگونه در انواع رسانه‌ها و ژانرها عمل مي‌کند. اين کتاب مي‌تواند به اين سؤال قديمي خاتمه دهد که آيا نسخه‌ي کتابي بهتر است يا نسخه‌ي سينمايي، يا اپرا، يا شهربازي.
ليندا هاچن نظريه‌پرداز متبحّر «پسامدرن» و «تقليد تمسخرآميز» اکنون توجه تحليلگرانه‌ي خود را بر مقوله‌ي وسيع‌تري معطوف کرده، به نام «اقتباس». پس از مطالعه‌ي اين استدلال گيرا، ديگر نخواهيم پرسيد، «آيا اين متن اصيل است؟» اما در عوض مي‌پرسيم که «چه‌طور از متون پيشين برگرفته شده و از آن‌ها استفاده مي‌کند؟» هاچن بهترين شناخت را در اختيار ما مي‌گذارد که چگونه رمان، نمايشنامه، فيلم، و اپرا حتي در فرم‌هاي جديد و براي مخاطبان جديد به حيات خود ادامه مي‌دهند. هر سينمادوست، طرفدار اپرا و خواننده‌ي خلاق نياز دارد که کتاب حاضر را بخواند.