خاطرات رفيق جينگ بچه ي چلمن 1

گرگ پيشنهاد داد به کتاب خانه برويم، چون جاي ساکتي است و هيچ کس سر به سرمان نمي گذارد. بنابراين بعد از شام، خانم هفلي با ماشين ما را به کتاب خانه رساند. ما هم يک ميز خالي پيدا کرديم تا درس بخوانيم.
کتاب هاي مان را برداشتيم و من گفتم بهتر است چند تا مسئله ي تمريني حل کنيم تا بفهميم کجاها بيش تر مشکل داريم. اما گرگ گفت تا حالا به اين بخش نگاه هم نکرده و بايد از اول شروع کنيم.
راستش اين کار براي من وقت تلف کردن بود، پس به گرگ گفتم او مي تواند اين بخش را تنهايي بخواند و خودش را به من برساند. اما گرگ گفت من توي درس خواندن رفيق بدي هستم و ما قرار بود همه چيز را با هم بخوانيم.
گفتم: «خب، باشد بيا از اول فصل شروع کنيم و خط به خط بخوانيم.» اما گرگ گفت قبل از اين که شروع کنيم بايد براي وقت استراحتمان برنامه ريزي کنيم، تا زياد خسته نشويم.
بعد گفت بهتر است با استراحت شروع کنيم، پس «بزن برويم!» پس استراحت کرديم، هرچند به نظرم فکر خوبي نبود.
حدود ده دقيقه گذشت و من گفتم بايد درس بخوانيم، چون اين فصل طولاني است و خيلي وقت مي برد.
نمي دانم چرا، ولي گرگ دماغش را با انگشت گرفت و حرف هاي مرا مو به مو تکرار کرد، آن هم با يک لحن مسخره و آزاردهنده. به گرگ گفتم ديگر اداي مرا در نياورد، ولي حرفم باعث شد بدتر به کارش ادامه بدهد. آخرش تصميم گرفتم زرنگ باشم و آن فصل از کتاب رياضي را بلند بخوانم.
مدتي گذشت تا گرگ کلک مرا فهميد و دست از ادا بازي برداشت.
بعد به او گفتم بهتر است هرکدام اين فصل را با صداي آهسته بخوانيم، اما گرگ گفت «روش يادگيري» او اين طور نيست و بايد هرچيزي را تبديل به بازي و خنده کند تا در ذهنش بماند.