رنج كشيدگان و خوارشدگان (آزردگان) / گالينگور

کتاب رنج‌کشيدگان و خوارشدگان هفتمين رمان نويسنده‌ي فقيد روس، فئودور داستايفسکي است. اين کتاب را که هفتمين اثر اين نويسنده است، محسن کرمي به فارسي برگردانده است.
داستايفسکي بي‌شک يکي از بزرگ‌ترين نويسندگان قرن بيستم است. آثارش بارها به زبان‌هاي مختلف ترجمه شده و نقش و تاثيري که در ادبيات داستاني دارد، انکارناپذير است. در داستان‌هاي اين نويسنده، روان آدمي در موقعيت‌هاي سياسي و اجتماعي دشوار آزموده مي‌شود و فلسفه و مذهب و فضاي معنوي روسيه‌ي قرن نوزدهم حضور مشخص و واضحي دارند. در ايران مي‌توان گفت که خوانده‌شده‌ترين آثار اين نويسنده «برادران کارامازوف»، «جنايت و مکافات»، «ابله» و البته «شب‌هاي روشن» هستند و به اين اثر به اندازه‌ي کافي پرداخته نشده است. داستايفسکي اين رمان را قبل از زندان رفتن نوشت و مي‌توان گفت به لحاظ پيچيدگي‌هاي فلسفي و روان‌شناسانه راحت‌تر خوانده مي‌شود. برخي آن را يکي از بهترين رمان‌هايي مي‌دانند که به عنوان قدم اول و براي آشنايي با دنياي داستايفسکي مي‌توان خواند. اين کتاب اولين‌بار در سال 1861 به صورت پاورقي در نشريه‌ي ورميا منتشر شد. نشريه‌ي ورميا را داستايفسکي و برادرش به چاپ مي‌رساندند.
راوي کتاب رنج‌کشيدگان و خوارشدگان «وانيا»، نويسنده‌ي جواني است که شاهد عشق‌ها و جدايي‌ها و نافرجامي‌هاي شخصيت‌هاي داستان بوده. داستان درباره‌ي «ناتاشا»، دختر جواني است که به عشق محبوبش، «آليوشا» از خانه‌ي پدري مي‌گريزد تا با او همراه باشد. اما آليوشاي خام و ناشي به‌راحتي تحت‌تأثير پدرش با وجود عشق به ناتاشا، سراغ دختري ديگر به نام «کاترينا» مي‌رود، دختري که پدرش به او معرفي کرده است. از طرفي «نيکلاي»، پدر ناتاشا او را طرد مي‌کند و تنها کسي که براي دخترک باقي مي‌ماند، دوستش «ايوان» است. ايوان هم دل در گرو او دارد؛ اما ناتاشا پيش از اين دست رد به سينه‌ي او زده است.