تپش / رمان نوجوان امروز

روز بعد، دوباره از اول صبح مي‌رود دنبال کارهايش و من را در خياط‌خانه تنها مي‌گذارد. شاگردها دوست ندارند زياد توي دست و پايشان بپلکم، اما من از رو نمي‌روم. به سوزن نخ‌کردن و دوختن دقت مي‌کنم و به بقيه‌ ريزه‌کاري‌هاي خياطي. گاهي هم با اصرار، مشتري‌ها را راه مي‌اندازم و اندازه‌هايشان را در دفتري قديمي و کهنه يادداشت مي‌کنم. آن روز، آقا رضا تا شب من را تنها مي‌گذارد و وقتي برمي‌گردد، خسته‌تر از آن است که بيرون برويم. مي‌گويد به چند جا سر زده و به ديدن چند نفر از دوستانش رفته و براي همين دير کرده است. بعد يواشکي با شاگردها پچ پچ مي‌کند.»