سه فرشته با بال هاي طلايي و چشمان آبي رنگ

سال ها بود که در شهر باران نباريده بود. همه باران را فراموش کرده ودند. گروهي نقاش در مرتفع‌ترين کوه‌ها، منظره‌هاي شهر را نقاشي مي‌کردند. ناگهان بر کوهستان، باراني سيل‌آسا باريد. نقاشان سراسيمه کوه را ترک کردند، اما از آن‌ها بيست‌وچهار قوطي رنگ به جا ماند. نقاشان از هراس باران سيل‌آسا فراموش کردند در بيست و چهار قوطي رنگ را ببندند. باران سيل‌آسا در بيست‌وچهار رنگ به سوي شهر سرازير شد. در راهش همه چيز را به بيست‌وچهار رنگ درآورد. من از پنجره اتاقم، شهر را ديدم که در بيست‌ و چهار رنگ غرق است. شب از هراس زود به خواب رفتم.