حوض نقره اي مهتاب

مامان نماز صبح را که مي خواند بعدش مي خوابيد تا ده-يازده. عطيه عادت به صبحانه خوردن نداشت. راه مدرسه اش هم با من يکي نبود. هر روز صبح موقع رفتن پول تو جيبي مي گرفت و راهي مي شد. محمدحسن تا پنج دقيقه آخر که هول هول دفتر کتاب ها را بريزد در کيفش و با چشم هاي قي بسته و موهاي ژوليده مثل فشنگ از در بيرون بزند، از رختخواب دل نمي کند. مي مانديم فقط من و بابا…