ساختار ملودي در موسيقي ايراني

کتاب حاضر رويکردي متفاوت به موضوع ساختمان موسيقي ايراني دارد. بسياري از مطالعات سده‌ي اخير به‌صورت سنتي تمرکز خود را بيشتر بر مطالعه‌ي الگوي فواصل اصوات و مُدهاي شکل‌دهنده آوازها و دستگاه‌ها قرار داده‌اند. اين در حالي است که بي‌اغراق ملودي در ساختار موسيقي ايراني بارزترين نقش را بازي مي‌کند؛ تا بدان حد که کم‌توجهي به آن منجر به گسسته شدن پيوند شنونده‌ي ايراني با اين موسيقي مي‌شود. هويت موسيقي ايراني برخلاف آنچه در وهلـه‌ي اول به نظر مي‌رسد مرهون نسبت فواصل اصوات نيست بلکـه درواقع کيفيت ملودي‌ها و ريتم‌ها است کـه موسيقي ايراني را بـراي شنونده‌ي آن آشنا و مرتبط به هويت خويش مي‌کند.
اين کتاب شامل دو بخش اصلي است: در بخش نخست «ساختار فرمال ملودي در موسيقي ايراني» و در بخش دوم «جنبه‌هاي انساني ملودي در موسيقي ايراني» از دو زاويه ديد «شنوندگان» و «ملودي‌پردازان» بررسي مي‌شود.