در هرگز و هميشه انسان (از ميراث عرفاني خواجه عبدالله انصاري)

کتاب «در هرگز و هميشه انسان» با محوريت عارف نامي، خواجه عبدالله انصاري و تاثير وي بر ادب عرفاني است. شيخ‌الاسلام ابواسماعيل عبدالله بن ابي منصور محمد معروف به «پير هرات» و «پير انصار» و «خواجه عبدالله انصاري» و «انصاري هروي»، دانشمند و عارف بود. او از اعقاب ابوايوب انصاري است که صحابه‌ي پيغمبر بود. مادرش از مردم بلخ بود و عبدالله خود در هرات متولد شد و از کودکي زباني گويا و طبعي توانا داشت چنان‌که شعر فارسي و عربي را نيکو مي سرود و در جواني در علوم ادبي و ديني و حفظ اشعار عرب مشهور بود و مخصوصا در حديث قوي بود و آمالي بسيار داشت و در فقه روش امام حنبل را پيروي مي کرد. او در تصوف از استادان زيادي تعليم گرفت ودو بار به ديدار شيخ ابوالحسن خرقاني شتافت و اين ديدارها تاثير زيادي در روحيات و منش وي داشته‌ است. محل اقامتش بيشتر در هرات بود و در آنجا تا پايان زندگاني به تعليم و ارشاد اشتغال داشت. انصاري شعر مي سرود، اما بيشتر شهرت او به جهت رسالات و کتب مشهوري است که تاليف کرده‌ و از آن جمله‌ مي توان به ترجمه‌ي املاء طبقات‌الصوفيه‌ي سلمي به لهجه هروي و تفسير قرآن که اساس کار ميبدي در تاليف کشف‌الاسرار قرار گرفته‌ است، اشاره کرد. از رسائل منثور او که به نثر مسجع نوشته مناجات‌نامه، نصايح، زادالعارفين، کنزالسالکين، قلندرنامه، محبت‌نامه، هفت‌حصار، رساله‌ي دل و جان، رساله‌ي واردات و الهي نامه را مي توان نام برد.