مگافونيا و دو نمايش نامه ي ديگر

گزيده‌اي از كتاب:
من اين‌جا نشسته‌ام، رو‌به‌روي اين دشت، زير اين آسمان بي‌انتها، ميان اين ستون‌هاي سر به آسمان کشيده، و از هميشه تنها‌تر و خسته‌ترم. اين من که براي پاسداري از حکومت پدرم، چاره‌اي جز جنگيدن با خود ندارم و اشک‌هايم که صدها اسب بي‌سوار سپاه پدرم را در دشت‌هاي پاسارگاد آواره مي‌کند. اي آسمان، اين جسم آزرده‌ام را در خود پناه ده که از شهبانو بودن مي‌ترسم. که من از بازي اين بزرگان در وحشتم. اي اسب‌هاي رميده در دشت، اي ابرهاي تکه‌تکه، مرا با خود به سوي پدرم ببريد.