ريچارد سوم

تو جهاني به خون آلودي و انجامت نيز چنين خواهد بود
زندگي‌ات به رسوايي گذشت و مرگت نيز قرين رسوايي خواهد بود
نمايشنامه‌ي ريچارد سوم که در سال 3-1592 نوشته شده، از همان آغاز با استقبال فراوان خوانندگان و تماشاگران روبرو شد، چندان که آن را در کنار هملت و رومئو و ژوليت در شمار محبوب‌ترين آثار شکسپير جاي داده‌اند. اين نمايشنامه داستان برآمدن و فروافتادن شاهي منفور را بازمي‌گويد. اما شکسپير سيماي اين مرد زشت‌صورت و زشت‌سيرت را چنان تصوير کرده که حضورش بر صحنه، همه‌ي شخصيت‌هاي ديگر را به محاق مي‌برد. اين هيولاي بي‌شفقت که در راه رسيدن به تاج و تخت انگلستان از هيچ دروغ و خدعه و جنايتي رويگردان نيست، با هوشي اهريمني و نگاهي ژرفکاو تا اعماق وجود قربانيانش نفوذ مي‌کند و آز و شهوت اين يک يا عقل سست‌پاي ديگري را آماج خود مي‌گيرد. از اين روست که جملگي را به‌آساني مي‌فريبد و سرانجام به نابودي مي‌کشاند. اما فزون‌خواهي و غرور بي‌حدش سرانجام او را نيز قرين رسوايي و تباهي مي‌کند.