اژدهايان خفته

بهرام آب دهانش را قورت داد. لحظه اي چشمانش را بست. به سارا گفت: «به نيروهات فکر کن. داره نزديک مي‌شه!» هر دو تمرکز کردند و به نيروهاي خود فکر کردند. صداي موسيقي چند ساز در ذهنشان پخش شد. همان لحظه يه چوم يه لنگ از مخفيگاهش بيرون زد و به بهرام و سارا خيره شد. آن‌ها با چشماني از حدقه بيرون زده به او خيره شدند. بدنش سياه رنگ و پر از مو بود.
هيولا هم که ترس آن‌ها را ديد به سمتشان حمله کرد. هيکل هيولا دو برابر بهرام بود. با هر قدمي که برمي داشت زمين مي‌لرزيد. بهرام هم براي دفاع به سمت او رفت. هيولاي يک چشم دندان هاي تيزش را به او نشان داد. دستانش را مشت کرد تا ضربه اي به او بزند. اما بهرام با پا به سينه او کوبيد. هيولا فرياد کشيد و مشتش را محکم به سر بهرام زد. بهرام بي حال روي زمين افتاد. هيولا دهانش را گشود تا شام امشبش را نوش جان کند، اما سارا به سمت او حمله ور شد. هيولا با ضربه اي سارا به چند متر آن طرف تر پرتاب کرد. هر دو مبارز بي حال روي زمين افتاده بودند...