از روزگار رفته حكايت

اين داستان منحصراً زاييده خيال است. نه يك روايت از سرگذشت واقعي چند شخص واقعي، و از آن ميان گوينده داستان. خواننده آن را به صورت سرگذشت يك دوره از زندگاني يك جامعه بگيرد. اين داستان نزديك به چهل سال پيش در كتابي به نام مد و مه درآمد همراه با دو داستان ديگر. پهلوي هم بودن آن سه نه از سر تصادف بود، بلكه براي نماياندن روحيه‌ها و حركت عمومي جامعه‌اي در گيرودار تحول بود. جدا كردن اين يكي از آن جمع در اين جا ناچار به تركيب كلي و معنايي آن كتاب خلل مي‌آورد اما كاري به تركيب و قصد خود اين داستان ندارد. اين تنها ماندنش به اقتضاي نشر بوده است در امروز