پرسش هاي بوطيقاي داستايفسكي

پرسش‌هاي بوطيقاي داستايفسکي بر چند پرسش متمرکز است: نقش قهرمان در رمان‌هاي داستايفسکي، شيوه‌ي ارائه‌ي ايده‌ها در رمان‌هاي او، پرسش از ژانري که داستايفسکي وامدار آن است يا گمان مي‌رود که به آن وابسته باشد و سرانجام کاربرد ويژه‌ي زبان و گفت‌وگو در رمان‌هاي او.
خواننده هنگام خواندن اين اثر با اصطلاحاتي نظير «سخن ابژه‌گشته» يا «سخن با گريزگاه» و نظاير اين‌ها برخورد خواهد کرد که نويسنده گذرا به آن‌ها اشاره کرده‌ است و شايد در نگاه نخست، نامفهوم به نظر برسند؛ اما همه‌ي اين مفاهيم در فصل پنجم به‌تفصيل بررسي خواهند شد. تحليل باختين از کارناوال و مقوله‌ي کارناوالي‌گري از درخشان‌ترين و نظرگيرترين بخش‌هاي اين اثر است. کارناوال نمايشي است بدون تماشاخانه و بدون بخش‌بندي به بازيگر و تماشاگر و يکي از مساعدترين زمينه‌ها براي تحقق منطق گفت‌وگويي است. گفت‌وگوي کارناوالي، گفت‌وگويي مردمي و عاميانه است که با حذف سوژه‌ي مسلط حاکم، افراد را به گفت‌وگويي برابر مي‌نشاند. باختين با پيش کشيدن مقوله‌ي کارناوال، تضاد و تقابل فرهنگ عاميانه و فرهنگ رسمي را برجسته مي‌کند؛ دو فرهنگ نيرومندي که هر يک خاستگاه نوع ويژه‌اي از ادبيات هستند: ادبيات عاميانه و ادبيات رسمي. ادبيات عاميانه پيوند تنگاتنگي با منطق گفت‌وگويي دارد و به همين دليل در مقابل ادبيات تک‌آوا و تک‌گفتاري رسمي مي‌ايستد.