تشبه به مسيح

امروزه گرايش عام به اين سمت است که قديسان را چون «خبرگان دين طبيعي» يا «حکمت خالده» بنمايانند؛ چونان زنان و مرداني که با گسستن غل و زنجير اصول عقايد مسيحي، به مدد قابليت طبيعي خويش، به وصال خداوند نائل آمده‌اند. چه بسا آن کس که بيش از همه قرباني اين سوءتعبيرها شده است، وفادارترين فرزند کليسا، قديس فرانسيس آسيزي باشد. ولي در تشبّه به مسيح، چونان که در حيات قديسان، وفاداري صادقانه و معقول به تعاليم مسيح و کليساي مقدس کاتوليک او را خواهيم يافت و توماس بر اعتقاد صواب، تأکيد مي‌ورزد. وي نه يک عارف طبيعت‌نگر است و نه بسياري از تلاش‌هاي عصر جديد را براي چشم‌پوشي از فطرت آدمي يا تدارک آميزه‌اي از فلسفه مسيحي و غيرمسيحي بسان هدايتگري در حيات معنوي در خور توجه جدي مي‌داند. توماس نيز همچون همه مسيحيان ايمان دارد که تنها از رهگذر قدرت و تعاليم عيسي مسيح، همان خداي حقيقي و انسان حقيقي، مي‌توان به‌سوي پروردگار راه بُرد، با تمکين طبيعت از لطف الهي؛ با کفّ نفس؛ و با به جاي آوردن مؤمنانه شعائر کليساي کاتوليک، خاصه عشاي رباني.