درباره علم

وقتي درباره علم و امکان رکود و بسط آن سخن مي‌گوييم قاعدتاً بايد در حوزه فلسفه باشيم يعني آنچه مي‌گوييم اگر سنجيده و تحقيقي باشد فلسفه علم است ولي از اين بيان نبايد نتيجه گرفت که هرچه درباره علم گفته مي‌شود، لايق آن نام و عنوان است پس اگر به نام فلسفه درباره علم چيزي مي‌گوييم، دقت کنيم که گفته‌ها معرف ذات علم باشد. به اين معني هم نظر کنيم که فلسفه علم محدود در يک حوزه فلسفي مثل فلسفه تحصلي و يا فلسفه تحليلي نيست و البته با ملاک‌هاي روش‌شناسي هم نمي‌توان حد و حدود علم را معين کرد. آن فلسفه علم که از زمان ماخ و به اعتباري از قرن هيجدهم پديد آمده و به فلسفه علم رسمي بدل شده است، صورت سطحي فلسفه علم است و نبايد فلسفه علم را در آن محدود و محصور کرد. در فلسفه علم علاوه بر تحقيق در باب ماهيت احکام و قضاياي علمي بايد پرسيد که علم از کجاست و چگونه قوام يافته و منشأ چه آثاري شده است و به کجا مي‌رود و اکنون چه وضع و حالي دارد.