دموكراسي كربني (نفت و قدرت سياسي در جهان امروز)

چه ارتباطي بين دموکراسي و سوخت فسيلي وجود داد؟ سوخت فسيلي هم دموکراسي مدرن را ممکن مي‌سازد و هم محدوديت‌هايي براي آن ايجاد مي‌کند. براي درک اين محدوديت‌ها بايد با آنچه ظهور گونه مشخصي از سياست دموکراتيک را ممکن مي‌سازد، آشنا شويم. چيزي که نام آن را دموکراسي کربني مي‌گذاريم. در پي حمله آمريکا به عراق در سال 2003 در مورد يکي از اين محدوديت‌ها بحث‌هاي زيادي شد.
اغلب گفته مي‌شود که يکي از ويژگي‌هاي برجسته خاورميانه فقدان دموکراسي است و از نظر بسياري از کساني که درباره اين منطقه مهم و حياتي مي‌نويسند، نفت عامل اين فقدان است. کشورهايي که بخش عمده‌اي از درآمدشان از صادرات نفت به دست مي‌آيد، کمتر به دموکراسي گرايش دارند. موج خيزش‌هايي که جهان عرب را در سال 2011 درنورديد حکايت از رابطه مستقيم بين درآمدهاي بالاي نفتي و مشکل مطالبات فزاينده مردم براي برخورداري از زندگي دموکراتيک و برابرتر داشت.
در مجموع هر چقدر که کشوري نفت کمتري توليد مي‌کرد و توليد آن نيز سريع‌تر کاهش پيدا مي‌کرد، مبارزات دموکراسي‌خواهانه در آن گسترده‌تر بود. تونس و مصر که خيزش در آن‌ها آغاز شد و يمن، بحرين و سوريه که قيام به سرعت در آن‌ها گسترش يافت، از جمله کوچک‌ترين توليدکنندگان نفتِ منطقه بودند و در همه آن‌ها نيز توليد نفت رو به کاهش داشت.
در اين کتاب، نويسنده تاريخ انرژي را مورد بازانديشي قرار مي‌دهد و درکي از سياست‌هاي زيست محيطي، مبارزه براي دموکراسي و جايگاه خاورميانه در دنيا پست مدرن به دست مي‌دهد.