تاريخ انديشه هاي سياسي در قرن بيستم 2 / ليبراليسم و محافظه كاري

انديشه‌هاي ليبرالي مبناي فلسفي و نظري نظام‌هاي دموکراتيک غرب است. به اين مفهوم، دموکراسي تحقق عيني و تعديل‌شده‌ي ليبراليسم است. جوهر ليبراليسم تفکيک حوزه‌هاي دولت و جامعه، و تحديد قدرت دولت در مقابل حقوق فرد در جامعه است. ليبراليسم از آغاز کوششي فکري به‌منظور تعيين حوزه‌ي خصوصي (فردي، خانوادگي، اقتصادي) در برابر اقتدار دولتي بوده است؛ و به‌عنوان ايدئولوژي سياسي، از حوزه‌ي جامعه‌ي مدني در برابر اقتدار دولت و بنابراين از دولت مشروطه و مقيد به قانون و آزادي‌هاي فردي و حقوق مدني، به‌ويژه مالکيت خصوصي، دفاع کرده است.
محافظه‌کاري واکنشي به ليبراليسم و عقل‌گرايي جنبش روشنگري و تجدد بود و به‌ويژه پس از انقلاب فرانسه، در دفاع از سنت‌ها پديدار شد و در آرمان‌هاي اصلي ليبراليسم و تجدد اوليه (يعني آزادي، برابري، فردگرايي، عقل‌گرايي، و جدايي دين از دولت) ترديد روا مي‌داشت؛ و در عوض از حفظ امتيازات و نابرابري‌هاي اجتماعي و ساخت اقتدار قديم دفاع مي‌کرد.