مباني سياست گذاري و برنامه ريزي فرهنگي

مقوله «فرهنگ» اهميتي محوري در تمامي عرصه‌هاي زندگي بشر دارد. اين موضوع در حال حاضر و در هزاره جديد، تحت تأثير تحولات سريع و گوناگون در ابعاد مختلف حيات انسان‌ها و ظهور گرايش‌هاي جديد در علوم اجتماعي پذيرفته شده است. بدون رجوع به فرهنگ و موضوعات فرهنگي نمي‌توان دريافتي درست و دقيق از مسائل و موضوعات زندگي ارائه کرد. در جهان کنوني، محتوا و صورت زندگي در ابعاد مختلف، شکلي فرهنگي به خود گرفته است. کمتر موضوعي را مي‌توان يافت که به نحوي به فرهنگ مرتبط نباشد. فرهنگ حتي در بطن و صورت موضوعات اجتماعي سياسي و اقتصادي وارد شده و جايگاه محوري در آن پيدا کرده است. مطالعات و تحقيقات انجام شده در زمينه مديريت فرهنگي در ايران بسيار محدود است. توليد پژوهشي و طرح و کتاب و مقاله چنداني در اين عرصه وجود ندارد، در حالي که اهميت اين حوزه مطالعاتي ايجاب مي‌کند توجه بيشتري به آن مبذول شود، زيرا مديريت فرهنگي در عرصه عمل نيازمند پشتوانه تئوريک و نظريِ قدرتمندي است. در اين کتاب، نويسندگان تلاش کرده‌اند ضمن تشريح مفاهيم فرهنگ و مديريت فرهنگي و ويژگي‌ها و مؤلفه‌هاي اساسي آن‌ها، وضعيت گذشته و حال برنامه‌ريزي فرهنگي در ايران را تشريح و برخي از مهم‌ترين عواملي را که در آن تأثيرگذارند بررسي نمايند و سپس با بررسي آسيب‌شناسانه ساماندهي فرهنگي، وضعيت نظارت و ارزيابيِ فعاليت‌هاي فرهنگي در ايران را تحليل کنند.