در سايه ي اكثريت هاي خاموش

همچنان که فوکو را فراموش کن چالش بازي‌گوشانه‌يي با مفاهيم قدرت و ميل جنسي بود، در سايه‌ي اکثريت‌هاي خاموش نيز بازي بزرگ ديگري با گران‌مايه‌ترين مفاهيم انديشه‌ي انتقادي ما است: امر اجتماعي، امر سياسي، اطلاعات، ارتباطات، رسانه‌ها، و معناها. اين جستار و مکمل آن («... يا، پايان امر اجتماعي»)، در کنار دو جستار ديگري که براي تکميل اين منظومه برگزيده شده‌اند («فـروپـاشي معنا در رسانه‌ها» و «توده‌ها: فروپاشي امر اجتماعي در رسانه‌ها»، در پرتو پاره‌هايي از ديگر متن مهم بودريار، مبادله‌ي نمادين و مرگ) آشوب طنزآمـيز و تکان‌دهنده‌يي را تشکيل مي‌دهند که کم‌تر شباهتي به سامان فکري و فلسفي امروز دارد. در اين چشم‌انداز، آيا ستيز سخت اين پسامدرنيست با پساساختارگرايي پيشتاز کنوني، که بدنامي و نام‌آوري او را به بار آورده، براي برجسته ساختن اين بازي بسنده نيست؟