تاريخ انديشه و نظريه هاي انسان شناسي

در نخستين رويکرد، نظريه در قالب‌هاي تاريخي مورد بحث قرار گرفته است. در اينجا هدف آن بوده است که بتوان رابطه‌اي منطقي ميان هر يک از دوره‌هاي تاريخي و نظريه‌هايي که در آن دوره ظاهر شده يا از ميان رفته‌اند برقرار کرد.
دومين رويکرد به نظريه در کتاب حاضر از خلال انديشمندان بوده است. در انسان‌شناسي بيش از هر علم ديگري مي‌توان نوعي نزديکي و وابستگي را ميان سرنوشت‌هاي فردي انديشمندان و نظريه‌ها و انديشه‌هاي آن‌ها مشاهده کرد. و سرانجام رويکرد سوم در اين کتاب، پرداختن به نظريه در قالب خود نظريه‌ها بوده است. نظريه‌ها در اين رويکرد، گاه در قالب‌هاي ملي (همچون انسان‌شناسي فرانسه، بريتانيا يا امريکا) گاه در قالب مکاتب نظري عام همچون کارکردگرايي و تطورگرايي و سرانجام گاه در قالب مجموعه‌هاي نظري که بر گرد يک موضوع مطالعاتي شکل گرفته‌اند، آمده است.
در تقسيم عمومي کتاب سعي شده است ضمن قائل‌شدن سهمي مهم براي انديشه‌هاي باستاني و کلاسيک، که حضور پيوسته‌ي آن‌ها در انديشه‌ي انسان‌شناختي بايد همواره مورد نظر باشد، سهم اساسي در دو فصل آخر و به‌ويژه در فصل ششم به انديشه‌هاي قرن بيستم و به‌خصوص آخرين نظريه‌هاي مطرح شده در علم زنده و فعال انسان‌شناسي داده شود تا خوانندگان بتوانند ديدگاهي جامع و کامل نسبت به مبحث نظريه در انسان‌شناسي داشته باشند.