زبان منزلت و قدرت در ايران

زبان را در يک بافت فرهنگي ـ اجتماعي خاص چگونه بايد مطالعه کرد؟ رابطه زبان با ديگر نظام‌هاي نمادين فرهنگي چيست؟ آيا باورها، مفروضات و الگوهاي بنيادين فرهنگي جامعه بر کاربرد زبان از سوي آحاد آن جامعه تأثير مي‌گذارد؟
گويندگان زبان با توجه به چه ملاحظاتي و چگونه رفتار خود را صورت‌بندي مي‌کنند و شنوندگان چگونه و با توجه به چه عواملي گفتار گويندگان را تعبير مي‌کنند و به معاني و منظور آن‌ها پي مي‌برند؟ آيا اين حقيقت دارد که گويندگان زبان مي‌توانند با کاربرد بان واقعيت را دگرگون کنند و آن‌گونه که خود مي‌خواهند جلوه دهند، يعني با زبان جادوگري کنند؟
اين کتاب که حاصل تحقيقي ميداني است به اين سؤال‌ها و بسياري پرسش‌هاي ديگر که ممکن است در ذهن شما شکل بگيرد پاسخ مي‌دهد و علاوه بر آن نشان مي‌دهد که ايرانيان به‌طور خاص از چه تمهيدات و راهبردهاي زبان براي تمشيت مراودات و تعاملات روزمره استفاده مي‌کنند و زبان فارسي چه ابزارها و امکاناتي دارد که تحقق کنش‌هاي ارتباطي مورد نظر گويندگان را تسهيل مي‌کند.