سه فيلم نامه (نازارين - فرشته فناكننده - شمعون صحرا)

مسيح، مسيحي معاصر، باز مصلوب، با ترديدي زميني و تسليمي آسمان. تاريخ انساني تكرار مي‌شود، با شرارت‌هاي هميشه، كينه‌ها و رنج‌ها و.... عشق. كسي مي‌رود، كسي مي‌آيد، و تهي‌دستان و بي‌گناهان هنوز بر صليب‌اند... نازارين با پاي خود و به ميل خود ـ انگار ـ به مجلسي وارد مي‌شوند، ساعات سرور پايان مي‌گيرد. حالا هيچ كس توان خروج از اين خانه را ندارد. در اين محبس بي‌دليل، شرافت و وقار به پستي و جنون بدل مي‌شود. آيا اين ما نيستيم؟ زندانيان نادان خود كرده‌هاي انساني‌مان؟- فرشته‌ي فناكننده شش سال و شش ماه، قديسي بر ستوني، در آرزوي جبران گناهان نوع بشر، در جنگ با شيطاني كه هر روز به جلدي در مي‌آيد. مردم عادي، بي‌خبر از اين ماجرا، روزگار مي‌گذرانند. اين حكايت به روزگار ما رسيده است، نبرد و پيروزي آيا ديگر معنايي دارد؟- شمعون صحرا آن‌چه سه فيلم‌نامه‌ي حاضر را در بستري منسجم به هم پيوند مي‌دهد، نه فقط نگاه سوررئاليستي و سرخوشانه‌ي لوئيس بونوئل در ثبت رويداد‌هايي نامعمول و بي‌دليل به شيوه‌اي معمول، بلكه مواجهه‌ي او با مضامين كهن و واداشتن خواننده و بيننده به ديدن از زاويه‌اي ديگر است. اگرچه او تنها به تماشا مي‌گذارد، دريافت با ماست.