پپه

"پيت" عادت كرده بود پسرعموي خويش را كه با خانواده وي زندگي مي‌كرد، هميشه ناديده بگيرد. پسرعمو، بچه آرامي است كه هرگز وجودش احساس نمي‌شود و به همين دليل پيت نام "پپه" را بر وي گذاشته است. زماني كه پيت به سن بلوغ رسيده و دچار هيجان‌هاي روحي بسيار به خاطر دوستي با دختري از همكلاسي‌هايش مي‌شود، به ناگاه، پپه براي او حالت دوستي صميمي را پيدا كرده و آن‌ها روابط خوبي با هم برقرار مي‌كنند. اما زماني كه دوستي پيت با دختر به هم مي‌خورد، او رويه سابق را پيش مي‌گيرد و هم‌چون گذشته، با پپه، با تحقير برخورد مي‌كند. اين مساله بر پسرك گران آمده و به ناگاه دچار رشد عقلي و شخصيتي بسياري شده و اين بار اوست كه پيت را ناديده گرفته و با دوستان بسيار خويش روزگار مي‌گذراند. اكنون اين پيت است كه در آروزي بازگشت روزهاي پيشين و برقراري ارتباط دوباره با پپه است. اما نگاه پسرعمو خالي از هر نوع دوستي و آشنايي است.