بالا بلندتر از هر بلند بالايي

جي. دي. سلينجر از آن دسته نويسندگاني است که اسمش به گوش همه آشناست. سلينجر عموما با دو کتاب فرني و زويي و ناتور دشت شناخته مي‌شود. او در تمام زندگي‌اش تلاش کرد تا حريم شخصي‌اش را حفظ کند و زندگي شخصي‌اش را از ديد طرفداران و منتقدانش پنهان نگه دارد. از اين جهت اطلاعات زيادي درباره‌ي الهام و ريشه‌ي آثارش نداريم. تمام اطلاعات ما درباره‌ي سلينجر به آثار او و اندک سخنانش محدود مي‌شود. تنها چيزي که از آن اطمينان داريم، اين است که او شخصيت‌هاي اصلي آثارش را شبيه به خودش مي‌نوشت. او در زندگي خود کتاب‌هاي زيادي منتشر نکرده است، اما همين اندک آثارش به شهرت و مقبوليت ميان مردم دست يافته‌اند. طنز گزنده و خاص سلينجر مشخصه‌ي نوشتار اوست.
کتاب بالا بلندتر از هر بلند بالايي هم از اين طنز خاص بي‌نصيب نمانده است. اين کتاب شامل دو داستان کوتاه از خانواده‎ي گلس است. سلينجر در بسياري از داستان‌هايش از خانواده‌ي گلس استفاده کرده است. خانواده‌ي گلس داراي هفت فرزند نابغه است که همه تابع برادر بزرگ‌تر، سيمور هستند. در يکي از داستان‌هاي اين کتاب، روز عروسي سيمور و موريل و داستان ناپديد شدن داماد از زبان بادي گلس، پسر دوم خانواده، روايت مي‌شود. سلينجر در کتاب بالابلندتر از هر بلندبالايي روي شخصيت سيمور گلس که پيش از آن تنها به او اشاره کرده بود، تمرکز مي‌کند.