حبيب و ميرزا شيپور

لب هاي قهوه چي به هم خورد؛ اما صدايي از آنها بيرون نيامد، انگار مي ترسيد جوابي بدهد كه به ضررش تمام شود. اصلان ميرزا دوباره گفت:« نمي شنوي؟»
قهوه چي سرش را تكان داد:« چرا… چرا حضرت والا…»
اصلان ميرزا همين طور به صورت او خيره مانده بود. لب هاي قهوه چي مي لرزيد: « نه… نشنيدم… صدايي از صندوقخانه نمي آمد…»
حالا حبيب بهتر مي توانست صورت اصلان ميرزا را ببيند؛ مردي كه پدر و مادرش را به زندان انداخته بود. ريش و سبيلش بيشتر صورتش را پوشانده بود. ابروهاي سفيدش همراه چين هاي عميق پيشاني اش به طرف بالا كشيده شده بودند.