پدر اسلاگ

بهار تازه از راه رسيده بود، اسلاگ همراه دوستش ديويد تصميم داشتند به مغازه قصابي بروند که اسلاگ پدرش را که مدت ها پيش مرده بود روي نيمکت کنار پارک با کلاه وعصا مي بيند. پدرش به قولش عمل کرده بود و در بهار برگشته بود.
پدر اسلاگ رفتگري لاغر با صورتي چروکيده و کلاهي چرب و چيلي بود که هميشه در حال خواندن سرودهاي مذهبي بود. او پيش از مرگ با پيدا شدن لکه اي سياه بر روي شست پايش ابتدا يک پا و سپس پاي ديگرش را از دست مي دهد و بر روي صندلي چرخدار مي نشيند ولي معتقد بود که در بهشت پاهايش دوباره برمي گردد. اسلاگ که پدر را عاشقانه دوست دارد و شاهد تدريجي شرايط تلخ پدر است، از مرگ پدر متأثر و دچار اندوه مي شود. امّا اکنون که او برگشته، هر دو پايش را دارد. او براي اسلاگ و دوستش ديويد از بهشت مي گويد و پس از در آغوش گرفتن اسلاگ، با خواندن آواز هميشگي مي رود. اثر رابطه ي عاطفي و زيباي پدر و پسر و اعتقاد داشتن به باور ديني زندگي پس از مرگ را بيان مي کند.