برادرزاده ي رامو

هوا چه خوب و يا چه بد، عادت دارم حدود 5 بعدازظهر براي گردش به پاله روآيال بروم.آن منم كه هميشه تنها روي نيمكت خيابان درختي آرژانسون نشسته‌ام و غرق خيال هستم. ذهنم را از هر قيد و بندي رها مي‌سازم. اجازه مي‌دهم تا اولين فكر عاقلانه يا غير عاقلانه‌اي را كه به ذهن مي‌رسد دنبال كنم.