كاراگاه كانتيننتال

يك داستان كارآگاهي كلاسيك را - برخلاف داستان‌هاي همت ـ مي‌توان نوعي بازي رسمي توصيف كرد كه قواعد خاص خود را براي تغيير و دگرگوني دارد. آن‌چه به طور معمول در اين داستان‌ها اتفاق مي‌افتد اين است که کارآگاه در موقعيتي توام با اطلاعات ناکافي، اشتباه، گمراه کننده و مبهم قرار مي‌گيرد. و داستان در کل، تمريني است براي ابهام‌زدايي. اما اين هماني نيست که به طور معمول براي همت يا کارآگاهِ کانتيننتال اتفاق مي‌افتد. نوشته‌هاي همت پيچيده‌تر و کامل‌تر از اينهاست و به واسطه اين پيچيدگي‌ها و تفاوت‌هاست که مي‌توان ادعا کرد همت توانسته است داستان جنايي را در ادبيات وارد کند. او به مدت 10 سال اين کار را کرد. دوران فعاليت پر از خلاقيت او زماني پايان پذيرفت که ديگر نتوانست از پس آن ابهامات، ناپايداري‌ها و تناقضات ادبي، اجتماعي و اخلاقي که به بهترين آثارش شخصيت و ويژگي مي‌بخشيدند، برآيد. از آن پس، زندگي‌اش از هم گسست و دوسويه متفاوت در پيش گرفت. يکي از آنها زندگي سياسي‌اش بود، که سمت و سوي آن ديگري را هم تحت الشعاع قرار داد. از آنجا بود که به نويسنده‌اي در سايه تبديل شد، و بعد هم دست از نوشتن کشيد؛ که خود داستان ديگري است.